Noorwegen 2015 deel 2

Noorwegen 2015

deel 2

Dag 13 Napapiiri - ergens 20 kilometer voor Inari  305 km


Het heeft vannacht gestormd, de camper schudde angstaanjagend. En ook als we wakker worden stormt het nog steeds maar het goede nieuws is dat de zon schijnt en dat de temperatuur 10 graden aangeeft.

We bezoeken voor de tweede maal het kerstdorp, we hebben gisteren niet alles gezien. Het “elfje” in de winkel vertelt dat de winter voor hen het hoogseizoen is, van heinde en ver komen dan de mensen de kerstdorp bezoeken. Nu is het relatief rustig, af en toe wat touringcarbussen met drukke gestreste toeristen die (te) weinig tijd krijgen voor hun bezoek. We lopen nog een laatste rondje door het kerstdorp, ik brei nog een stukje aan de langste sjaal ter wereld en we up-daten nog eenmaal de laptop.

Als we wegrijden brengt Henk bij het tegenover gelegen benzinestation de banden op de goede spanning, we tanken weer vol en gaan hierna op weg.

De reis van vandaag kan ik omschrijven als mooi groen maar een beetje saai omdat er weinig afwisseling in de bossen zit. De enige spanning is het turen naar elanden en/of rendieren. We rijden kilometers en kilometers langs uitgestrekte bossen, rivieren en meren en verdronken land, af en toe afgewisseld met kleine dorpjes met onuitspreekbare Finse namen. Opeens zien we dan toch weer rendieren aan de kant van de weg, prachtig!

70 kilometer voor Ivalo worden alle benamingen tweetalig omdat we nu officieel in Lapland zijn. We zien opnieuw rendieren. Opvallend dat we nog geen jonkies hebben gezien, de vorige maal dat we Noord Noorwegen bezochten zagen we heel veel kleintjes, met hun aandoenlijke kromme pootjes.

We passeren Ivalo en vinden ongeveer 20 kilometer voor Inari het droomplekje wat onze Nederlandse camperbuurtjes, ons verteld hadden. En nog leuker, zij waren er ook!

De overnachtingsplek ligt aan een mooi bos, met grote  zwerfkeien aan een meertje, werkelijk schitterend! We brengen een leuke middag door met Esther en Albert en omdat zij het gebied door en door kennen krijgen we heel veel nuttige tips.

De zon breekt door en het wordt zeer aangenaam in de camper,

21 Graden. Ongelooflijk hoe snel het weer hier kan veranderen. We maken een prachtige wandeling door het bos en zien verse sporen van rendieren en van een eland. Dus ze zitten in de buurt!

’s Avonds gaat de kaartcompetitie verder en terwijl de zon nog schijnt gaan we tegen middernacht slapen.

Dag 14  Ongeveer 20 km voor Inari naar mooi plekje tussen Inari en Neiden 170 km


We herpakken de camper, we hevelen wat voorraad uit de garage over naar de keukenkastjes, krijgen nog wat laatste tips van de buurtjes.  In Inari doen we de laatste, enigszins betaalbare boodschappen en tanken nog relatief  “goedkoop”.

We ontmoeten Esther en Albert weer en besluiten gezamenlijk naar hun “geheime” droomplek te rijden. Wel net zo makkelijk hoeven wij niet te zoeken! We verlaten de snelweg en nemen de 971, een goede weg door een schitterend landschap, bossen en duinen en niet te vergeten ontelbare meren.

De volgende overnachtingsplek is gelegen tussen verschillende meren in een duinlandschap wat sterk doet denken aan een combinatie van de Campina en de Drunense duinen. In één woord schitterend! Zelfs een prachtig droogtoilet is aanwezig.

De oermens komt boven en de mannen bouwen een vuurplaats en sprokkelen en kappen hout. Het stikt hier van de muggen, het is voor de eerste keer in de vakantie dat er zoveel zitten. Maar ja wat wil je tussen zoveel meren met stilstaand water! De muggenverdrijvers van de buren én het ontstoken kampvuur verjagen de muggen. Albert ontsteekt de barbecue voor het vlees, Henk bakt aardappeltjes en bereidt groenten, heerlijk!

’s Avonds maken we een wandeling waar we wederom sporen van rendieren en elanden zien. Ook zien we voor de eerste keer een sneeuwhaas, prachtig!

Dag 15 Ergens op de 971 naar Grense Jacobselv 115 km


Na een heerlijke douche, ontbijt en koffie rijden we pas om 11:00 uur weg. We vervolgen de 971 en zien hetzelfde landschap als gisteren alleen de berkenbomen worden lager. We zien weer veel rendieren. Het blijft uitkijken, ze steken zonder pardon de weg over.

Het weer is wisselend, bewolkt, zon, regen en soms hagel. Toch geven de prachtige wolken een extra dimensie aan het al prachtige uitzicht. Net voor de grens tanken we nog de laatste Finse diesel en bezoeken de supermarkt. Alles is hier al peperduur. Even later passeren we de grens, dit stelt niet veel voor. Onze voorraad drank is weer veilig aangekomen :-)

Weg 893 is hobbelig, érg hobbelig maar al gauw bereiken we de E6, een betere weg. Wederom lage berkenboompjes langs een snelstromende rivier tussen mooie heuvels.

Opeens zien we op een veld aan de rand van het bos drie elanden. Eindelijk, het lange turen wordt beloond! Zeldzaam dat deze imposante beesten zich zo goed laten fotograferen, super!

We rijden naar Kirkenes, een grauwe saaie stad met een troosteloze haven, eindpunt van de Hurtigruten. We kunnen hier wel schoon water nemen en vuil water lozen. Dat was fijn want na zoveel dagen in de vrije natuur raakt het water wel op en zijn de wc en vuil watertank wel vol. We doen wat boodschappen en als we de camper starten krijgen we een oranje lampje “motormanagement” met de melding “laat motor controleren” We gaan op zoek naar een garage maar helaas werken ze maar tot 16:00 uur. De monteurs zijn nog wel aanwezig en we mogen morgen terug komen. Balen, hopen dat het niets ernstigs is.

We gaan op pad naar het Noordoostelijkste puntje van Noorwegen, Grense Jacobselv. Het is een bar slechte weg, vol met hobbels, kuilen en gaten en de laatste 8 kilometers zijn zelfs onverhard. De grens van Noorwegen en Rusland wordt gevormd door een vaak smalle rivier. Overal staan camera’s en grote waarschuwingen wat je allemaal niet mag doen. Zo mag je bijvoorbeeld geen lens van meer dan 200 mm gebruiken! Hebben de Russen geen erg in het feit dat mijn supernieuwe kleine camera met 50x zoom veel verder komt! Je mag ook geen foto’s nemen van Russische militairen of objecten etc etc. We passeren 5 grenspunten, gemarkeerd door grenspalen aan beide zijden en waarschuwingsborden. Als we Jacobselv inrijden zien we uitkijkposten zowel in Rusland als in Noorwegen. We worden duidelijk in de gaten gehouden, het zou me niks verbazen als onze kentekens al lang ergens gefotografeerd en genoteerd zijn.

Als we op ons eindpunt aankomen zien we de Barentszee voor ons, schitterend! Prachtige grote platte rotsblokken, een pier, een mooi strand, aalscholvers en achter de overnachtingsplaats rotsen met begroeiing voor een heerlijke wandeling. Het is druk, er staan zeven campers. Na het eten gaat Henk met Albert vissen. Dat wordt het debuut van Henk, hij heeft nog nooit gevist met een hengel. Hij heeft duidelijk geïnvesteerd, hij heeft speciaal voor deze vakantie een hengel bij de Lidl gekocht! Binnen vijf minuten heeft ie beet, dat noemen ze nou echt beginnersgeluk! Helaas laten ze de vis ontsnappen, hij glijdt uit de handen maar gelukkig heb ik het bewijs op foto! Later weet ook Albert een vis aan de haak te slaan.

Het is een prachtige avond, de zon schijnt volop maar buiten is het erg koud. Met een beetje geluk kunnen we vanavond de zon net wel/niet onder zien gaan in de zee.

Zoals gewoonlijk gaan we weer veel te laat naar bed. Als de zon volop schijnt heb je er geen erg in dat het nacht is.

Dag 16 Grense Jacobselv - 50 km voor Kirkenes op de 885  245 km


We vertrekken rond 10:00 uur van deze bijzondere plek. Met een laatste blik op het prachtige uitzicht sukkelen we met 20 km per uur op de onverharde weg richting garage in Hessing, vlakbij Kirkenes. Een wonder is vanmorgen geschied want het waarschuwingslampje “motormanagement” brandde niet bij het starten. Voor de zekerheid gaan we toch maar even langs de garage. De langzame snelheid die we kunnen rijden over het gravel pad geeft wel gelegenheid om alles goed in ons op te nemen; de ruige natuur, de grensrivier met alle waarschuwingen en wachtposten, de overgebleven sneeuwresten, prachtig!

We rijden naar de garage en de monteurs verzekeren dat er geen probleem is nu het lampje niet meer brandt. Nou hopelijk hebben ze gelijk! We bezoeken nog even de mooie sportzaak waar een enthousiaste verkoper ons vertelt over het prachtige Nationaalpark Øvre Pasvik. We hebben vanmorgen besloten met Albert en Esther mee te gaan. Zij hebben  het park op hun programma hebben staan. Het park schijnt bijzonder te zijn, veel dieren (zelfs beren en lynxen) en je kunt er wandelen naar het drielandenpunt Noorwegen, Finland, Rusland. Nou we hebben tijd genoeg dus we gaan gezamenlijk op pad.

Als we net weg 885 zijn opgedraaid zien we al een groot bord met de tekst: dit is de slechtste weg van Noorwegen! Dit bord is gemaakt door de bewoners en is een protest tegen de slechte staat van de weg. De eerste 20 km tot aan de lunch gaat het redelijk maar daarna wordt de weg slecht tot superslecht. We rijden met een snelheid van 30 à 40 km per uur, over hobbels, door kuilen en gaten ruim 100 km naar het eindpunt van de weg om te constateren dat er niets is! Helemaal niets! De weg eindigt bij een groot politiebureau op een landgoed en het enige wat je kunt doen is…….. keren! We rijden terug tot de laatste afslag en bij het Bord Nationaal Park (9 km) rijden we het grindpad in. Een smal pad met modder, kleine stenen en grotere stenen. We verwachten nog steeds bijzondere dingen te zien, maar tot nu toe is het bos en landschap zelfs heel saai! We twijfelen twee maal om om te draaien maar de nieuwsgierigheid wint. Je weet immers anders nooit wat er zou zijn geweest. En we zijn al zo ver! Nou spijt, spijt, spijt! Aan het einde van de martelrit is er een aardig meertje met een stroomversnelling en verder niets. Geen bijzondere dieren, geen bijzonder landschap, gewoon helemaal niets. Hebben we voor niets de hele dag afgezien! Het enige wat ik gezien heb is een lemming, een soort muis in de vorm van een kroket die het pad overstak!

We rijden terug over het vreselijke grindpad en daarna over de ook al vreselijke weg 885. We stoppen onderweg bij een uitkijktoren met uitzicht op een lelijk, industrieel gebied in Rusland aan de rand van Nikel een Russische stad. We stoppen ongeveer 50 km voor Kirkenes voor de overnachting. We zijn nog nooit zo blij geweest dat we kunnen stoppen met rijden. Ik ben helemaal beurs en heb spierpijn van het krampachtig zitten door het geschud en gebonk.

We overnachten op een parkeerterrein van de visvereniging aan een prachtig meer. Om dit meer is een houten pad aangelegd geschikt voor rolstoelgebruikers, heel mooi. Helaas is het water nu nog te hoog en is het pad nog niet geheel begaanbaar. We zien een prachtige zonsondergang, nou ja hij gaat niet helemaal onder.

Na het eten krijgen we een heerlijke French Coffee met iets lekkers aangeboden door Albert en Ester, een leuke en gezellige afsluiting van een vreselijke dag. Ik raad alle camperaars die dit lezen en Noord Noorwegen gaan bezoeken aan om niet dezelfde fout als wij te maken en weg 885 te rijden. Er zijn landschappelijk gezien veel mooiere wegen in de omgeving die wél goed begaanbaar zijn.

Dag 17 Weg 885 (50 km voor Kirkenes) - Vestre Jacobselv 215 km


Wederom een strakblauwe lucht als we wakker worden. Na een heerlijke douche en ontbijt bruist Henk van energie en gaat de camper wassen met het heldere water uit het meer. De camper ziet er na zijn inspanningen weer geweldig uit. Het was ook echt nodig na het stof op de vreselijke wegen van de afgelopen dagen. We vervolgen het laatste stukje van de 885 en zijn blij dat we weer op de E6 rijden naar Kirkenes. We gaan weer even legen en vullen op de troosteloze camperplaats want dit is voorlopig de laatste plaats in de omgeving waar het mogelijk is. We zien de Hurtigruten, de postboot die vanaf Bergen 34 havens aandoet. We doen wat boodschappen, vullen de tank en pinnen Noors geld. We zijn klaar voor het volgende gedeelte van onze reis. Vanaf nu gaan we (schier)eilandhoppen. We nemen afscheid van Albert en Ester, twee leuke lieve mensen waar we hele leuke dagen mee hebben doorgebracht. We rijden via de E6 en stoppen bij de Skoltefossen in Neiden waar het water met donderend geweld naar beneden dendert. Als we weer verder rijden zien we uitgestrekte toendra’s met tientallen grazende rendieren en op de achtergrond hoge bergen. Ook enkele rendieren in de berm die hun leven wagen door net voor de camper over te steken, het blijft oppassen! Even later rijden we door een prachtig ruig landschap, met groene kale stenen. Ik noem het altijd een maanlandschap omdat het iets onwerkelijks en iets onaards heeft. De E6 is rustig en prettig te berijden. Op een parkeerplek ontmoeten we nogmaals Albert en Ester en na een gezellige onderbreking vervolgen we onze weg. Vijf kilometer later draaien Albert en Esther af naar het zuiden, wij gaan het schiereiland Varanger op.

We vinden de camperplek die aangegeven staat in de app. Deze plek is gelegen boven de E 75, met prachtig uitzicht op zee en op het tegenovergelegen vaste land. We hebben vanavond een afspraak met Detlev en Brigitte, twee lieve mensen die we kennen uit Runde en die ook in de buurt zijn. Maar we wachten de hele avond maar zien hen helaas niet verschijnen.

Dag 18 Vestre Jacobselv – Hamningberg 145 km


Het is wederom stralend weer als we op staan, 12 graden en dat betekent hier dat je gewoon lekker buiten kunt zitten, mits je niet wegwaait! Het uitzicht op het Varangerfjord is geweldig, de kleur van de zee is azuurblauw. We rijden weg,  stoppen even in Ekkeroy waar je een 2,5 kilometer lange wandeling kunt maken naar de vogels maar omdat het zo vreselijk hard waait besluiten we om door te rijden. In het dorp zien we wel veel visdieven. Omdat je hier zowel heen en terug dezelfde weg moet rijden hebben we morgen een tweede kans en kunnen we altijd de wandeling nog maken met minder wind. We vervolgen onze weg, passeren Vadsø en rijden door tot Vardø. We zien onderweg heel veel schapen met lammetjes, schattig! Het landschap wisselt, gras en duinen met aan de rand die prachtige azuurblauwe zee. Ook spotten we weer de eerste rendieren van vandaag. De lammetjes schrikken van de camper en rennen verschrikt de wei in, anders dan de rendieren die onverstoord blijven door grazen en soms de weg overschieten.

We rijden door een tunnel van 2890 meter lengte en 88 meter diepte naar Vardø, maar de stad valt tegen. Na de lunch rijden we Vardø weer uit en nemen de 341 naar Hamningberg. De eerste 20 km gaat het redelijk maar dan krijgt de weg de breedte van een fietspad, dus wordt het erg oppassen geblazen. Gelukkig kunnen we ver vooruitkijken om, als er een tegenligger komt, op tijd aan de kant te gaan op een van de vele inhammen. De smalle weg leidt ons door een spectaculair landschap, soms vlak met duinen en schitterende baaien, dan weer door een gebergte met schitterende puntige leisteenrotsen. Werkelijk de moeite waard. Met een gemiddelde snelheid van 25 kilometer bereiken we het kleine dorpje Hamningberg, een dorp dat geen vaste bewoners meer kent, alleen weekendtoeristen. We zien de mooi aangelegde parkeerplaats met uitzicht op het dorp maar omdat het zo mooi weer is besluiten we een plek te zoeken pal aan zee. We zetten de stoelen buiten en gaan uit de wind voor de camper zitten om te genieten van een goed boek. Aan het einde van de middag wakkert de harde wind aan tot een flinke storm en zoeken we beschutting op de gewone parkeerplaats. De hele avond en nacht beukt de wind met veel lawaai tegen de camper.

Dag 19 Hamningberg -  50 km voor Berlevag 265 km


We hebben heerlijk geslapen op het geluid van de bulderende storm. Om 10:00 uur gaan we weer op weg naar de bewoonde wereld. Het is minder druk dan gisteren, alle weekendtoeristen zijn gisteren vertrokken. Met een slakkengang genieten we wederom van de prachtige rit. Anders dan gisteren zijn er veel minder schapen en lammetjes, ze schuilen waarschijnlijk ergens voor de vreselijke harde wind. Henk heeft beide handen nodig aan het stuur om de camper op het smalle “fietspad” te houden. We rijden hele stukken door een vlak landschap en kunnen nergens voor de wind schuilen.

We doen in Vadsø boodschappen en stoppen in Jacobselv op de parkeerplaats voor de lunch. Het stormt nog steeds en Henk repareert de motorkap die  door de wind steeds omhoog beweegt. Toch geweldig zo’n handige man! Eerste klas chauffeur, eerste klas kok en bovenal een eerste klas super lieve echtgenoot! Toppertje!

Als we de rit vervolgen stoppen we bij het mooi gelegen kerkje van Nesseby. Helaas kunnen we het kerkje niet van binnen bekijken want het is gesloten.

Omdat we onze tank vol willen houden in deze afgelegen gebieden, tanken we wederom voordat we, net voor de brug van Tana Bru weg 890 opdraaien. We zien weer bomen, een vreemde gewaarwording na twee dagen alleen maar rotsen. We rijden noordwaarts langs de rivier de Tana. Opeens klimmen we en al gauw rijden we op een prachtige hoogvlakte, met rotsen, meertjes en veel sneeuw. We zoeken naar een overnachtingsplek, dat valt niet altijd mee. Na de splitsing naar Berlevag zien we een mooie parkeerplek voor de overnachting. Na een heerlijke douche komt er nog een camper de kleine parkeerplaats opdraaien en zien we tot onze grote verbazing dat dat Brigitte en Detlev zijn. Over toeval gesproken, hoe groot is de kans dat je elkaar in zo’n uitgestrekt gebied tegenkomt. We hebben een hele gezellig avond en wisselen informatie uit. Het blijkt dat de smsjes niet aangekomen zijn en dat zij op de camping van Vestre Jacobselv op ons hebben gewacht terwijl wij op de camperplaats waren! En dan toch nog elkaar ontmoeten, geweldig!

Het is al een eindje in de nacht als we ons bed opzoeken. Weer zo’n bijzondere dag in Noorwegen!

Dag 20 50 km voor Berlevag - Berlevag 50 km


We vervolgen de prachtige route over de hoogvlakte totdat deze weg uitkomt aan zee. Hemelsbreed ligt Hamningberg slechts 67 kilometer hier vandaan, maar er ligt alleen een sneeuwscooter pad die deze twee plaatsen in de winter verbindt. Met de auto moet je maar liefst 310 kilometers rijden. Maar we zien aan de kust dezelfde prachtige puntrotsen als gisteren op weg naar Hamningberg. En wederom de woeste golven van de blauwe zee die uiteenspatten op de rotsen. We stoppen bij de camping in Berlevag waar we zeer gastvrij ontvangen worden. We zijn de eerste gasten en zoeken een mooie plek uit met uitzicht op de plek waar vanavond de Hurtigruten aankomt. We benutten deze dag op de camping om alle apparaten weer op te laten en de website te uploaden. Heerlijk zo’n dagje! ’s Middags worden we uitgenodigd door Brigitte en Detlev, die even na ons zijn aangekomen. We worden getrakteerd op koffie en heerlijk gebak! We genieten van hun mooie foto’s en we krijgen een kalender met prachtige foto’s cadeau! Wat een lieverds!

Laat in de middag maken we een wandeling door het, ietwat vervallen vissersdorpje. We zien een vissersboot, afgeladen met vis, gelost worden. Honderden meeuwen kijken hongerig toe!


‘s Avonds om 22:00 uur komt de eerste Hurtigruten aan, de Vesterålen, een kleinere boot op weg via allerlei tussenstops naar eindpunt Kirkenes. Een kwartier later komt de volgende Hurtigruten, de Polarlys die uit Kirkenes komt en op weg gaat naar het beginpunt Bergen. Net uit de haven passeren ze elkaar onder luid getoeter. Prachtig om te zien. Het is prachtig weer en het weerbericht geeft de hele nacht volle zon aan. Jammer dat het hier vaak overdag slecht is en ’s nachts de zon schijnt!

We kijken in de camper van Brigitte en Detlev, onder het genot van een lekker slaapmutsje, de beelden van de live webcam camera en zien onszelf in beeld. ’s Nachts zet Henk nog de laatste foto’s op onze website en weer veel te laat, half 2, met volle zon gaan we naar bed.